معنی الم دلی - جستجوی لغت در جدول جو

الم دلی

فرهنگ لغت هوشیار

الم دلی

فرهنگ گویش مازندرانی

آلام دلی

درختی با برگ های دندانه دار، گل های سفید، میوۀ خوراکی خاکستری رنگ خال دار، که در جنگل های مازندران می روید

فرهنگ فارسی عمید

الم الم

(اُ لُ اُ لُ)

فوج فوج. (فرهنگ رشیدی). گروه گروه و فوج فوج. چه الم بمعنی فوج و گروه باشد. (برهان قاطع) (هفت قلزم) (آنندراج) (از انجمن آرا). فوج در فوج. (فرهنگ سروری) (فرهنگ خطی) (برهان جامع).

لغت نامه دهخدا

دلی دلی

(دِ لِ دِ لِ)

مخفف داداش مشهدی، در تداول عامه دسته ای از مردم باشند با صفاتی خاص چون: حمیت، شجاعت، زورگویی، تفوق طلبی، جوانمردی، لوطی گری، و از مشخصات آنان سرپیچی از قیود اجتماعی است و زیست بطرزو گونه ای خاص، اندکی مغایر با پسند عرف و اجتماع

لغت نامه دهخدا

موم دلی

(دِ)

صفت و حالت موم دل. نرم دلی و رقت قلب. (یادداشت مؤلف). نرم دلی. (آنندراج) :
چنان ز عشق کم آزار گشته ام طالب
که شیشه موم دلی یاد گیرد از سنگم.
طالب آملی (از آنندراج).
و رجوع به موم دل شود

لغت نامه دهخدا

نرم دلی

(نَ دِ)

ترحم. رحم دلی. نرم دل بودن. رجوع به نرم دل شود.
- نرم دلی کردن، ترحم نمودن

لغت نامه دهخدا

خرم دلی

(خُرْ رَ دِ)

دلشادی. مشعوفی. خوشدلی:
ندانستند جز شادی شماری
نه جز خرم دلی دیدند کاری.
نظامی.
زمین بوسه دادند بر شکر شاه
بخرم دلی برگرفتند راه.
نظامی.
بخرم دلی زآن طرف بازگشت
سوی بزمگاه آمد ازکوه و دشت.
نظامی.
بفرخ رکابی و خرم دلی
برون راند از آن شاه یک منزلی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

الک دلک

(اَ لَ دُ لَ)

رجوع به الک دولک شود

لغت نامه دهخدا

المقدسی

(اَ مَ دِ / اَ مُ قَدْ دَ)

المطهربن طاهر المقدسی (یا مقدیسی). بعضی او را المطهربن المطهربن المقدسی نوشته اند. از علمای اواخر قرن چهارم هجری بود. کتاب ’البدء و التاریخ’ به او منسوب است و بعضی آنرا تألیف ابوزیدبلخی میدانند ولی ’کلمان هوار’ مستشرق فرانسوی بر آنست که این کتاب از مقدسی است و در سنۀ 355 هجری قمری تألیف شده است. (از ایران باستان ج 1 ص 104 و 105). و رجوع به مقدسی شود

لغت نامه دهخدا

الم غلمی

(اَلْ لَ غَلْ لَ)

بدل. عملی. مصنوع. قلب. ساختگی. مزوّر. (یادداشت مؤلف). رجوع به الّم غلّم شود

لغت نامه دهخدا

الم غلم

(اَلْ لَ غَلْ لَ)

سخت خائن و دغاباز. (یادداشت مؤلف). شخص متقلب و حقه باز. امروز در آذربایجان هلم غلم به ’ها’ گویند

لغت نامه دهخدا

رحم دلی

(رَ دِ)

مهربان بودن. دل رحم بودن. رقت قلب داشتن: از بهر این معنی است که بر رحم دلی بخاریان از شرق تا مغرب گواهی می دهند. (تاریخ بخارای نرشخی ص 27)